7-6 Van Guppie naar Oma Els,
Toen Elselieke op hockey ging, omdat mamma en pappa dat ook deden, bleek al snel dat ze er best een beetje aanleg voor had. Best wel fanatiek (toen al!) en met een enorme bos rood haar viel ze zelfs de selectiecommissie Zuid-Holland op. Deze adviseerde haar om bij een grote club te gaan spelen.
Het werd- na meetrainen bij onder andere Victoria - HC Rotterdam. Dat was het begin van een mooie jeugd carrière met minimaal 100.000 km bij pa (en ook mamma) in de auto. Met succes, moet gezegd. Een paar landskampioenschappen en 2e plaatsen verder werd het AEOLUS, toen nog satelliet club van Rotterdam.
Daar werd ze gescout en uitgenodigd om bij HGC in de zaal mee te doen. Na een geweldige 2e plaats op het landskampioenschap in de zaal besloot Elsje haar carrière op het veld ook voort te zetten bij HGC.
De toenmalige coach begreep het nog niet echt (aldus pappa), en zette haar bijna een heel seizoen op de bank. Dit tot grote frustratie van vooral diezelfde pappa, die vond dat ze de volkomen verkeerde club had gekozen. Maar Els kreeg gelijk, want daarna werd ze steeds meer een vaste kracht voor HGC.
De rest is bekend; eerst een aantal jaar Hoofdklasse met onder andere de Kiwi's. Daarna, 8 jaar gelden, degradatie naar de overgangsklasse. Els heeft het allemaal meegemaakt. Ondertussen werd Els steeds ouder en het team steeds jonger (-en ook beter!). Eind vorig seizoen werd er al druk gespeculeerd over de aanschaf van wandelstokken dan wel rollators, maar oma besloot nog een jaartje door te gaan. Met een fantastisch resultaat, dat is nu wel duidelijk.
Els, we hebben van je genoten, en nemen met heel veel respect afscheid van je als speelster van Dames 1 HGC.
We gaan je missen........